“Krijgde dat er dan nog uit?”
Dat is een vraag die ik regelmatig te horen krijg. Soms hoor ik zelfs dingen als ‘dieje is al 10 jaar da krijgde er niet meer uit zalle!’.
Dit is jammer. Want veel goede en werkwillige paarden worden zo in een hokje van ‘lastig’ of ‘koppig’ geduwd voor de rest van hun leven. En dat is écht niet nodig!
Paarden hebben namelijk helemaal geen ‘gedrag’ dat je er niet uit krijgt. (Op enkele uitzonderingen van zware trauma’s na, en zelfs dan..) Paarden reageren op een situatie. Wanneer je de situatie anders gaat aanpakken, zal je paard ook anders reageren.
Paarden doen enkel wat ze denken dat ze moeten doen om te overleven, of wat voor hen voordelig is. Ze zijn niet gemeen, berekend of nog boos van een discussie 3 dagen geleden. Dat is het mooie aan paarden. Ze leven in het nu. En alleen in het nu.
Sommige situaties zal je meteen kunnen oplossen met een andere aanpak, andere zitten al wat dieper geworteld. Hier zie je dan soms pas resultaat na enkele keren. (Soms ook vele keren.)
Dit werkt wel enkel als je consequent bent! Als je het 3 keer goed aanpakt, en weer 2 keer zoals wanneer het mis liep, zal je geen of nauwelijks verbetering zien. Consequent zijn is de boodschap! Dat is bij alles zo met paarden.
Als 12-jarige kreeg ik mijn eerste grote paard. Een Shire. Twee keer zo groot als mij. Ik had nul leiderschap en werd dan ook netjes omvergewalsd door mijn geliefde bulldozer. En gelijk had hij. Ik nam geen leiderschap. Hij moest dat wel doen. Zonder leider is een paard als een vogel voor de kat. Zo’n 9 jaar lang was hij leider. Ik had geen flauw idee dat ik er iets aan kon doen. Ik dacht dat mijn paard gewoon dominant was. Hij was tenslotte al 10, wat zou er nu nog veranderen?
Toen leerde ik Horsemanship kennen. Al na enkele lessen bleef mijn lieve Yvon netjes achter mij. Uit mijn persoonlijke ruimte. Hij volgde als ik dat wilde. Stopte wanneer ik stopte. Liep snel als ik snel ging, en op een slakkentempo wanneer ik dat deed.
Paarden zouden geen paarden zijn als hiermee alles gezegd was.
Vaak leren paarden patronen. Dit zijn bepaalde handelingen die ze in specifieke situaties telkens opnieuw doen. Denk maar aan een paard dat tijdens het longeren steeds omdraait en weg loopt. Je paard heeft geleerd dat dit voordeliger is. Hij doet dit niet om jou te pesten.
Luisteren = rondjes lopen
Wegtrekken = even met rust gelaten worden tot ik terug gevangen word (met wat geluk kan er zelfs wat gras naar binnen gespeeld worden!)
Elke keer als je paard dit doet en rust krijgt (= beloning voor je paard) is dit als een laagje verf dat steeds dikker en dikker de vorige kleur bedekt.
In het geval van patronen moet je je paard gaan ‘herprogrammeren’. Uitleggen dat dit geen voordelige reactie is. Patronen kunnen soms lastig zijn. Sommige zijn makkelijker te herprogrammeren dan anderen. Dit wil nog niet zeggen dat het onmogelijk is.
Laat je dus niet wijsmaken dat je iets “er niet meer uit krijgt”. Of dat je paard niets meer kan leren omdat hij ‘al’ een bepaalde leeftijd heeft. Wanneer mensen geen antwoord meer weten, geven ze simpelweg de schuld aan het paard. Maar de schuld ligt NOOIT bij het paard.
Ga dus op zoek naar mensen die wél een antwoord weten. Leg je er niet zomaar bij neer dat je paard “gewoon zo is”.