Een jong, ongetraind of incorrect getraind paard, dat onvoldoende ontwikkelde nek- en rugspieren heeft, is eigenlijk niet in staat een ruiter correct te dragen.
Vanuit een correcte voorwaarts neerwaarts kunnen deze spieren zich ontwikkelen en ontstaat een sterke “brugconstructie” waarop de ruiter kan zitten.
Wanneer we verzameld willen rijden, zal het paard hals en schouders moeten liften, en zakken in de achterhand. Dit is enkel mogelijk wanneer de bovenlijn voldoende sterk ontwikkeld is. Als we ons paard oprichten doormiddel van de teugels, en alvorens deze spieren voldoende ontwikkeld zijn, zal dit resulteren in een weggedrukte rug, een lange onderlijn, en kunnen de doornuitsteeksels tegen elkaar komen wat uiteindelijk kissing spines tot gevolg zal hebben.
De valkuil van bijzetteugels!
Belangrijk bij het voorwaarts neerwaarts lopen is dat het paard volledig ontspannen is en loslaat in
zijn lichaam. Anders heeft de oefening geen enkel nut, in tegendeel. Wanneer we ons paard in deze
houding dwingen doormiddel van bijzetteugels en dergelijke, zal het paard zich steeds ergens
vastzetten in zijn lichaam, en zullen er geen, of verkeerde spieren ontwikkeld worden. Dus, ookal is
het verleidelijk om de snellere, makkelijkere weg te nemen, gun je paard de tijd om zelf een correcte en
ontspannen voorwaarts neerwaarts te vinden.